NRC brengt deze week een aantal bijzondere en integere verhalen over eenzaamheid. Mooi hoe de artikelen tegelijkertijd kracht en kwetsbaarheid bevatten. Het raakt me, zo via de letters die op mijn scherm dansen. Waarom eigenlijk?
Een moeilijk onderwerp, met kwetsbare mensen. Maar dat zijn niet per definitie de hoofdingrediënten voor een persoonlijk verhaal dat raakt. Zoiets komt niet zomaar tot stand. Zo’n verhaal ontstaat niet door wat vragen via de mail te sturen of een oproepje te plaatsen op social media en die reacties te verwerken. Je moet echt contact maken, samen iets aangaan.
De tijd nemen, contact maken, respecteren, verwonderen, vertrouwen... Interviewen is ook een beetje omzien naar elkaar. Zo ervaar ik dat althans. Je komt niet alleen iets ‘halen’, maar ik vind het belangrijk om ook altijd een beetje van jezelf te laten zien aan de ander. Waarom heb je bijvoorbeeld als interviewer interesse in dit onderwerp? Wat zijn je eigen oprechte vragen? Wat doet de openheid en de kwetsbaarheid van de ander met jou? Wat is het verhaal dat de ander graag naar buiten wil brengen?
Persoonlijke verhalen vertellen is een vak apart. Een vak dat soms lastig is, maar ook prachtig! Wil je hier eens over sparren of kan ik je helpen met het vertellen van persoonlijke verhalen? Laat het me weten via het contactformulier.
Comments